Σε μια περαστική, του Σαρλ Μπωντλαίρ

[Tableaux Parisiens]

ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ

Χίλιων φωνών οχλαλοή, το ουρλιαχτό του δρόμου.
Ψηλή και λεπτεπίλεπτη, σε πένθος βαρύ και πόνο,
Μία γυναίκα πέρασε, με χέρι όλο χάρη,
Κρατώντας, να μη σέρνεται, δαντελωτό φουστάνι·

Ευγένεια λυγερόκορμη, με γάμπα αγαλμάτων.
Ήπια τρελός στα μάτια της
(έναν κατάχλωμο ουρανό, π'εγκυμονεί τυφώνες)
Μια ηδονή θανατερή, μια γλύκα που μαγεύει.

Λάμψη!... κι έπειτα νύχτα. -- Ομορφιά μου φευγαλέα!
Βλέμμα στιγμής που μ'έκανες να γεννηθώ ξανά,
Δεν θα σε δω ποτέ παλι λοιπόν, πριν σμίξουμε για πάντα;

Αλλού. Πολύ μακριά. Πολύ αργά. Κι ίσως ποτέ.
Γιατί δεν έμαθα πού πας, και δεν θα μάθεις πού πηγαίνω.
Μονάχα ξέρω, το νοιωσες, οτι θα σ'αγαπούσα. 


A UNE PASSANTE

La rue assurdissante autour de moi hurlait.
Longue, mince, en grand deuil, douleur majesteuse,
Une femme passa, d'une main fastueuse 
Soulevant, balançant le feston et l'ourlet;

Agile et noble, avec sa jambe de statue.
Moi, je buvais, crispé come un extravagant,
Dans son oeil, ciel livide où germe l'ouragan,
La douceur qui fascine et le plaisir qui tue.

Un éclair... et puis la nuit! -- Fugitive beauté
Dont le regard m' a fait soudainement renaître,
Ne te verrais-je plus que dans l'éternité?

Ailleurs, bien loin d' ici! trop tard! jamais peut-être!  
Car j'ignore où tu fuis, tu ne sais où je vais,
O toi que j' eusse aimée, ô toi qui le savais! 

------------------------------------------------------
Charles Baudelaire, Les Fleurs du Mal
Μετάφραση: Γιώργος Κυρπιγιάν