Ουρλιαχτό, του Άλεν Γκίνζμπεργκ [β' μέρος]

ΙΙ
Ποιά σφίγγα από τσιμέντο κι αλουμίνιο έθραυσε τα κρανία τους κι έφαγε τα μυαλά και τη φαντασία τους;
Μολώχ! Μοναξιά! Βρωμιά! Ασχήμια! Σκουπίδια κι απρόσιτα δολάρια! Παιδιά που ουρλιάζουν κάτω από σκάλες! Αγόρια που σιγοκλαίνε στους στρατούς! Γέροι που θρηνούν στα πάρκα!
Μολώχ! Μολώχ! Εφιάλτης του Μολώχ! Μολώχ ο άκαρδος! Πνευματικός Μολώχ! Μολώχ ο βαρύς κριτής των ανθρώπων!
Μολώχ η ακατάληπτη φυλακή! Μολώχ θανατερό άψυχο κελί και Κογκρέσο των πόνων! Μολώχ που τα κτίριά του είναι δίκη! Μολώχ η γιγάντια πέτρα του πολέμου! Μολώχ οι παραλυμένες κυβερνήσεις!
Μολώχ που ο νους του είναι σκέτη μηχανή! Μολώχ που το αίμα του είναι τρεχούμενο χρήμα! Μολώχ που τα δάχτυλά του είναι δέκα στρατιές! Μολώχ που τα στήθη του είναι ένα δυναμό κανίβαλων! Μολώχ που το αφτί του είναι καπνισμένος τάφος!
Μολώχ που τα μάτια του είναι χίλια κλειστά παράθυρα! Μολώχ που οι ουρανοξύστες του στέκονται σε μακριούς δρόμους σαν ατέλειωτοι Γιαχβέδες! Μολώχ που τα εργοστάσιά του ονειρεύονται και κοάζουν στην ομίχλη! Μολώχ που οι καμινάδες και οι κεραίες του στεφανώνουν τις πόλεις!
Μολώχ που η αγάπη του είναι ατέλειωτο πετρέλαιο και πέτρα! Μολώχ που η ψυχή του είναι ηλεκτρισμός και τράπεζες! Μολώχ που η φτώχεια του είναι το φάντασμα της ευφυίας! Μολώχ που η μοίρα του είναι ένα σύννεφο σεξουαλικά στερημένου υδρογόνου! Μολώχ που το όνομά του είναι Νους!
Μολώχ μέσα στον οποίο κάθομαι μόνος! Μολώχ μέσα στον οποίο ονειρεύομαι Αγγέλους! Τρελός μες στον Μολώχ! Κορόιδο μες στον Μολώχ! Χωρίς αγάπη κι άντρα μέσα στον Μολώχ!
Μολώχ που μπήκε στην ψυχή μου από νωρίς! Μολώχ μες στον οποίο είμαι συνείδηση δίχως σώμα! Μολώχ που με κυνήγησε από τη φυσική μου έκσταση! Μολώχ που εγκαταλείπω! Ξυπνώ μες στον Μολώχ! Φως που ρέει από τον ουρανό!
Μολώχ! Μολώχ! Διαμερίσματα-ρομπότ! αόρατα προάστια! σκελετωμένοι θησαυροί! τυφλές πρωτεύουσες! δαιμονικές βιομηχανίες! φασματικά έθνη! ανίκητα τρελοκομεία! γρανιτένιες πούτσες! τερατώδεις βόμβες!
Έσπασαν τις πλάτες τους να κουβαλούν τον Μολώχ στον Παράδεισο! Πεζοδρόμια, δέντρα, ραδιόφωνα, τόνοι! να κουβαλούν την πόλη στον Παράδεισο, που υπάρχει και είναι παντού γύρω μας!
Οράματα! οιωνοί παραισθήσεις! θαύματα! εκστάσεις! τα πήρε όλα το Αμερικάνικο ποτάμι!
Όνειρα! λατρείες! εκλάμψεις! θρησκείες! ένα καράβι ευαίσθητες μαλακίες!
Υπερβάσεις! πάνω από το ποτάμι! ναυάγια και σταύρωση! τα πήρε όλα η πλημμύρα! Μαστούρες! Επιφοιτήσεις! Απελπισίες! Δέκα χρόνια ζωώδεις κραυγές κι αυτοκτονίες! Διάνοιες! Νέοι έρωτες! Τρελή γενιά! όλα τσακισμένα στα βράχια του Χρόνου!
Πραγματικό άγιο γέλιο στο ποτάμι! Γιατί αυτοί είδαν! τα άγρια μάτια! τα αγιασμένα φωναχτά! κι αποχαιρέτησαν! Πήδηξαν από τις ταράτσες! στη μοναξιά! γνέφοντας! κρατώντας λουλούδια! Κάτω στο ποτάμι! και μέσα στον δρόμο! 

***

ΙΙ

What sphinx of cement and aluminum bashed open their skulls and ate up their brains and imagination?

Moloch! Solitude! Filth! Ugliness! Ashcans and unobtainable dollars! Children screaming under the stairways! Boys sobbing in armies! Old men weeping in the parks!

Moloch! Moloch! Nightmare of Moloch! Moloch the loveless! Mental Moloch! Moloch the heavy judger of men!

Moloch the incomprehensible prison! Moloch the crossbone soulless jailhouse and Congress of sorrows! Moloch whose buildings are judgment! Moloch the vast stone of war! Moloch the stunned governments!

Moloch whose mind is pure machinery! Moloch whose blood is running money! Moloch whose fingers are ten armies! Moloch whose breast is a cannibal dynamo! Moloch whose ear is a smoking tomb!

Moloch whose eyes are a thousand blind windows! Moloch whose skyscrapers stand in the long streets like endless Jehovahs! Moloch whose factories dream and croak in the fog! Moloch whose smoke-stacks and antennae crown the cities!

Moloch whose love is endless oil and stone! Moloch whose soul is electricity and banks! Moloch whose poverty is the specter of genius! Moloch whose fate is a cloud of sexless hydrogen! Moloch whose name is the Mind!

Moloch in whom I sit lonely! Moloch in whom I dream Angels! Crazy in Moloch! Cocksucker in Moloch! Lacklove and manless in Moloch!

Moloch who entered my soul early! Moloch in whom I am a consciousness without a body! Moloch who frightened me out of my natural ecstasy! Moloch whom I abandon! Wake up in Moloch! Light streaming out of the sky!

Moloch! Moloch! Robot apartments! invisible suburbs! skeleton treasuries! blind capitals! demonic industries! spectral nations! invincible madhouses! granite cocks! monstrous bombs!

They broke their backs lifting Moloch to Heaven! Pavements, trees, radios, tons! lifting the city to Heaven which exists and is everywhere about us!

Visions! omens! hallucinations! miracles! ecstasies! gone down the American river!

Dreams! adorations! illuminations! religions! the whole boatload of sensitive bullshit!

Breakthroughs! over the river! flips and crucifixions! gone down the flood! Highs! Epiphanies! Despairs! Ten years’ animal screams and suicides! Minds! New loves! Mad generation! down on the rocks of Time!

Real holy laughter in the river! They saw it all! the wild eyes! the holy yells! They bade farewell! They jumped off the roof! to solitude! waving! carrying flowers! Down to the river! into the street!

-------------------------------------------------
Allen Ginsberg, Howl And Other Poems (1956)
Μετάφραση: Γιώργος Κυρπιγιάν