Γυναίκα προς Άντρα, της Judith Wright

Judith Wright, 1915-2000

Γυναίκα προς Άντρα

Ο εργάτης δίχως μάτια μες τη νύχτα,
ο χωρίς εγώ και σχήμα σπόρος που κρατώ,
χτίζει την αναστάσιμή του μέρα --
αθέατος και σβέλτος και σιωπηλός
προφητεύει το ανονείρευτο φως.

Δεν είν' αυτό παιδί με πρόσωπο παιδιού·
δεν έχει όνομα να τ' ονομάσεις·
Μα εσύ κι εγώ το ξέρουμε καλά.
Είναι ο θηρευτής μας και το θήραμά μας,
είναι ο τρίτος μες την αγκαλιά μας.

Είναι η δύναμη που το μπράτσο σου γνωρίζει,
του στήθους μου η σάρκινη καμάρα,
το κρύσταλο στο κέντρο των ματιών μας.
Είναι το αιμάτινο αγριόδεντρο που δίνει
ενός ρόδου το περίτεχνο μπουμπούκι.

Είναι ο ποιητής και το ποιηθέν·
είναι η ερώτηση και η απόκριση·
το τυφλό κεφάλι που κουτουλάει στα σκοτεινά,
η φωτεινή λάμψη στη λεπίδα.
Κράτα με, γιατί φοβάμαι.

***

Woman to Man

The eyeless labourer in the night,

the selfless, shapeless seed I hold,

builds for its resurrection day --

silent and swift and deep from sight

foresees the unimagined light.

This is no child with a child's face;

this has no name to name it by;

yet you and i have known it well.

This is our hunter and our chase,

the third who lay in our embrace.

This is the strength that your arm knows,

the arc of flesh that is my breast,

the precise crystals of our eyes.

This is the blood's wild tree that grows

the intricate and folded rose.

This is the maker and the made;

this is the question and reply;

the blind head butting at the dark,

the blaze of light along the blade.

Oh hold me, for I am afraid.

------------------------------------------

Judith Wright, Woman to Man (1949)

Μετάφραση: Γιώργος Κυρπιγιάν